Galaxis

Op woensdag 19 februari zal Prof. Dr. Nicolo de Groot van de Radboud Universiteit Nijmegen een lezing geven over het Higgsboson.

Al in de jaren zestig werd er voor het eerst gesproken over het bestaan van het Higgsdeeltje, ook wel Higgsboson genoemd, maar pas in 2012 werd het ontdekt, met behulp van de Large Hadron Collider (LHC) van CERN. In 2013 kregen Peter Higgs en François Englert, grondleggers van de theorie van het deeltje, hiervoor de Nobelprijs. Inmiddels zijn we 8 jaar verder. De energie van de LHC is in die tijd bijna verdubbeld, en de ATLAS- en CMS-experimenten hebben 15 keer zoveel data kunnen verzamelen. Op het ogenblik ligt de versneller stil voor een aantal upgrades aan de detectoren. In deze lezing kijkt Prof. De Groot terug op de ontdekking van het Higgsdeeltje, op de resultaten die sindsdien geboekt zijn en op de mogelijkheden voor de toekomst. Ook gaat hij in op de relatie tussen het Higgsboson en donkere materie.

Prof. Dr. De Groot is hoogleraar experimentele hoge-energiefysica aan de Radboud Universiteit Nijmegen, waar hij onderzoek doet naar het Higgsdeeltje en naar supersymmetrie.

De lezing vindt plaats in Sociaal Cultureel centrum “De Biechten“, Vincent van Goghlaan 1, 5246 GA Hintham (gemeente ‘s-Hertogenbosch). Lezingen beginnen om 20:00 en eindigen meestal rond 22:15. De entree volwassenen is €7,50 en voor jongeren tot 16 jaar €3,00.

Door Galaxis-lid Anne van Weerden

In 1835 werd William Rowan Hamilton, wiskundige en Koninklijk Astronoom van Ierland, geridderd voor zijn theoretische voorspelling van de zogeheten conische refractie, die een paar weken na zijn voorspelling experimenteel was aangetoond door zijn vriend Humphrey Lloyd. Het was voor zover bekend de eerste keer dat een natuurkundig verschijnsel theoretisch was voorspeld. Conische refractie was een onderdeel van Hamilton’s nieuwe manier om Newton’s mechanica te beschrijven, die was voortgekomen uit zijn eerdere onderzoekingen in optica. De Hamiltoniaan, zoals de kern van zijn nieuwe methode tegenwoordig wordt genoemd, is nu fundamenteel in alle nieuwe natuurkunde, van het allerkleinste, de quantum mechanica, tot het allergrootste, de kosmologie. …

Lees Meer Lees Meer

Op woensdag 18 december zal Dr. Ir. Wieger Wamelink van de Universiteit Wageningen een lezing geven over de mogelijkheden van het verbouwen van voedsel op de maan en Mars.

Als ruimtereizigers in de toekomst langere tijd op de maan en op Mars willen verblijven, dan zullen ze daar voedsel moeten gaan verbouwen. Maar kan dat wel? Is plantengroei mogelijk op de bodems van die hemellichamen? Om dat te onderzoeken zijn verschillende experimenten opgezet met kunstmatige Mars- en maanbodems waarop zaden van verschillende groenten te kiemen werden gelegd en gevolgd in hun groei.
…

Lees Meer Lees Meer

Op woensdag 20 november zal Prof. Henny Lamers van het Sterrenkundig Instituut van de Universiteit van Amsterdam een lezing geven over de mooiste ontdekkingen van de Hubble.

Sinds zijn lancering op 24 April 1990 heeft de Hubble Ruimtetelescoop een schat van opnamen gemaakt en naar de aarde gezonden. Door de hoge kwaliteit van de telescoop en door zijn baan ver boven de aardse dampkring konden niet alleen veel scherpere opnamen worden verkregen dan vanaf de aarde, maar ook bij veel meer golflengten, o.a. in het ultraviolet. Dit resulteerde in een enorm aantal prachtige opnamen. Velen daarvan verschenen in de pers en op de t.v., meestal met een korte omschrijving. Maar wat hebben we nou geleerd van al de mooie plaatjes? …

Lees Meer Lees Meer

Op woendag 16 oktober zal drs. Edwin Mathlener een lezing geven bij Galaxis over de toekomst van ons zonnestelsel.

Ongeveer 4,5 miljard jaar geleden is de zon met zijn planetenstelsel ontstaan uit een grote samentrekkende gaswolk. Sindsdien schijnt de zon met een opmerkelijk constante helderheid, maar schijn bedriegt. In die tijd is de zon zo’n 10% in helderheid toegenomen. Dat het hier op aarde niet evenzeer warmer is geworden, ligt vooral aan de temperatuurshuishouding van onze planeet. Maar uiteindelijk zullen we hier op aarde de effecten gaan merken. Ofschoon de zon nog ruim 5 miljard door kan gaan met waterstof verbranden in zijn kern, wordt het waarschijnlijk over 1 miljard jaar al te heet op aarde om leven mogelijk te laten zijn. Maar Mars warmt tegen die tijd geleidelijk op en krijgt een geschikter klimaat om leven te onderhouden. Nog warmer wordt het als de zon opzwelt tot rode reus. Mercurius, Venus en waarschijnlijk ook de aarde zullen door de reus worden dood gekookt en opgeslokt. Maar de ijsmanen van de reuzenplaneten zullen dan juist smelten en grote oceanen krijgen. Maar uiteindelijk eindigt de zon als een afkoelende witte dwerg, en de resterende planeten en manen gaan tegen die tijd opnieuw, en nu voorgoed, in de diepvries. …

Lees Meer Lees Meer